INTERVIEW || Van fouten kun je leren. Toch zijn we geneigd om eerder onze successen te delen dan onze mislukkingen te openbaren. In deze nieuwe reeks delen SET-up deelnemers wat er bij de implementatie van e-health he-le-maal mis ging. Deze week het verhaal van: Marit Dekker, projectleider Zorgtechnologie bij TSN Verpleging en Verzorging. Zij deelt ervaringen met de implementatie van zorgrobot Tessa en het digitaal aftekenen van medicatie.
“Ik ben sinds 1,5 jaar werkzaam bij TSN, een aanbieder van verpleging en verzorging in met name Groningen, Drenthe en Overijssel. Dankzij de SET-subsidies konden we in de afgelopen jaren meerdere innovatieprojecten opstarten. Ik houd me daarbij met name bezig met de implementatie van deze technologie. Met mijn titel projectleider ben ik minder blij. Met het woord ‘project’ suggereer je dat iets ook weer ophoudt, terwijl ik me juist wil bezighouden met borging en implementatie.
Binnen TSN testen we veel verschillende technologische innovaties. Van medicijndispensers en bedsensoren, tot smartglasses, beeldbeltoepassingen, valdetectoren, robots of dagklokken. Een deel van die innovaties laten we op den duur weer links liggen omdat het simpelweg teveel is of niet goed werkt.
“Achteraf hebben we misschien te snel actie ondernomen,
voordat we echt wisten wat de innovatie inhield.”
– Marit Dekker – Projectleider Zorgtechnologie bij TSN Verpleging en Verzorging
Simpele plug & play…
Eén van onze uitdagingen ligt momenteel bij zorgrobot Tessa. Onze technologie ambassadeurs hadden Tessa ergens gezien en wilden er ook mee aan de slag. Het werd destijds natuurlijk volop gepromoot in de media, dus wij hadden ook het gevoel niet achter te willen blijven. Het liep vanaf het begin al moeizaam vanwege internetproblemen, waaronder Wi-Fi en signaalsterkte. Tessa staat bij een cliënt, maar zonder internetconnectie kun je er weinig mee. Ik heb geen idee of het aan ons ligt, maar dat simpele plug & play lijkt bij ons niet helemaal op te gaan…
Onze ambassadeurs waren heel enthousiast over Tessa, omdat het wordt weggezet als een sociale robot, een maatje voor eenzame ouderen. Dat schept natuurlijk bepaalde verwachtingen. Cliënten verwachten ermee te kunnen praten of de robot ergens mee naartoe te kunnen nemen. Maar zo sociaal is de robot nu ook weer niet. Achteraf hebben we misschien te snel actie ondernomen, voordat we echt wisten wat de innovatie inhield. Het is de bedoeling dat Tessa op den duur een zorgmoment vervangt en niet alleen maar leuk is voor erbij. Die casus moeten we dus ook nog steeds zien te maken.
Meer beren op de weg delen
Een andere uitdaging die bij ons speelt, en waarvan we niet kunnen voorstellen dat we de enige zijn, heeft betrekking op het digitaal aftekenen. Apothekers overtuigen om hieraan mee te werken blijkt heel lastig. Van te voren is iedereen enthousiast en lijkt het volkomen logisch om hiermee aan de slag te gaan, maar als het puntje bij paaltje komt haken apothekers soms af. Als zij niet mee willen werken, houdt het snel op.
Wat me opvalt in de verhalen van andere zorgorganisaties, projectleiders of innovatie-afdelingen, is het hoge ‘halleluja-gehalte’. Vaak lijkt het alsof subsidieprojecten op andere plekken wel moeiteloos van de grond komen, de technologie door iedereen wordt omarmd en de opschaling en implementatie vlekkeloos verloopt. Wat zou het fantastisch zijn om ook eens van anderen te horen welke beren er bij hun op de weg staan, welke twijfels zij ervaren bij de keuze voor bepaalde technologie en welke implementaties minder soepel zijn verlopen. De echte verhalen. Ik kan me toch niet voorstellen dat wij de enige zijn?”
Oproep!
Wij zijn voor deze nieuwe rubriek op zoek naar meer mensen die net als Marit ook een inkijkje durven geven in wat er achter de schermen echt gebeurd. Dit kan iets zijn dat totaal mis ging of een uitdaging waar je tegenaan loopt. Je kunt je hiervoor opgeven door een bericht te sturen naar j.degroot@vitavalley.nl